Fietsen in Amsterdam

Voor de mensen die in Amsterdam wonen is het dagelijkse kost. Voor degenen die het nooit eerder hebben meegemaakt, wil ik jullie bij deze kennis laten maken met het volgende angstaanjagende fenomeen: Het fietsverkeer in Amsterdam. Kennen jullie die famous quote van Forrest Gump nog? ‘Fietsen in Amsterdam is like a box of chocolates, you never know what you’re gonna get’. Die Forrest weet waar hij het over heeft, want fietsen in Amsterdam is elke dag weer een nieuw avontuur. Voor je op de fiets stapt, weet je niet wat er de komende paar minuten op je af gaat komen. Godmiljaar, wat ben ik elke keer weer zenuwachtig voor ik mijn tweewieler bestijg. Het openbaar vervoer is natuurlijk ook een optie, maar aangezien ik mensenschuw ben, is de fiets mijn beste optie.

Je kunt jezelf eigenlijk geen echte Nederlander noemen als je niet kan fietsen. Onze ouders leren ons op vroege leeftijd al om het ding te berijden. Ik weet nog goed de eerste keer dat ik leerde fietsen en met volle vaart de struiken van de buren in ben geracet. Toen ik het vervolgens een beetje onder de knie dacht te hebben, reed ik vervolgens in het verkeer bijna twee keer dezelfde politieagente aan. Gelukkig kon de agente niet lang boos blijven op de achtjarige ikke en kwam ik er met 120 uur taakstraf goed vanaf.

Ik heb in de tussentijd geen agentes en struiken meer aangereden (even exclusief mijn dronken fietsescapades gerekend) en heb ik heel veel op mijn fietsie geoefend. Bijna elke dag fietste ik heen en weer van huis naar school en ben ik wekelijks heel Zaandam doorgereden om alle party’s af te gaan. Ik kan ’t dus wel dacht ik altijd en ik beschouwde mijzelf een volwaardig fietser. In Amsterdam viel deze titel in duigen.

Je moet over lijken gaan om te overleven en toch binnen de gewenste tijd op de plek van bestemming aan te komen op de fiets in Amsterdam. Het gevolg hiervan is, is dat ik mijn rijskills drastisch heb moeten aanpassen en dat ik tot een paar conclusies ben gekomen. Naast bijvoorbeeld de tramrails waar je omheen moet slalommen, is er één groter obstakel waar je onmogelijk omheen kan: de toerist. Je moet begrijpen dat ik een tolerant persoon ben, ik accepteer iedereen en zelfs het meest onaardige persoon kan ik moeilijk haten. Maar toeristen halen het bloed onder mijn nagels vandaan. Van toeristen word ik een brutale egoïstische duivel op twee wielen.

Nina op de fiets in Amsterdam

Wanneer de toeristen de grenzen van Amsterdam over zijn gestoken, lijkt het wel of ze daarbij al hun eigen grenzen hebben laten varen en plotseling schijt hebben aan alle verkeersregels. Fietspad? Wat is dat? Eerst om me heen kijken voor ik de weg oversteek? Never heard of. Een zebrapad lijken ze dan wel weer al te goed te kennen en ze claimen dit dan vervolgens ook als heilig erfgoed. Op elk zebrapad staat minstens één toerist die net besluit daar zijn kaart te lezen of zijn jointje te draaien. Je begrijpt dus wel dat je als fietser de waarde van een zebrapad niet meer serieus kan nemen. Lekker keihard doorracen dus.

De gemiddelde toerist in Amsterdam

Als ik terugkijk op de tijden dat ik nog rustig op m’n fietsje door Zaandam rolde, krijg ik het schaamrood op mijn kaken bij het idee dat ik dacht dat ik wel kon fietsen. Maar hell no. Ik heb zo veel nieuwe soorten gradaties omtrent het ‘fietsverkeer’ in dit landje geleerd, dat ik mezelf nu pas een geavanceerd fietser mag noemen. Ik ben zo goed geworden in fietsen en multitasken tegelijk. Zo kan ik recht blijven rijden terwijl ik zachtjes toeristen met mijn handen voor me uitduw, omdat ik nog steeds geen fietsbel heb aangeschaft. Daarnaast kan ik met gemak een spookrijdende zwerver-hippie die al fietsend een joint draait ontwijken terwijl ik een toerist naast me in zijn oor fluister dat hij zijn vakantie godverdomme niet op mijn fietspad moet vieren.

Natuurlijk blijft zo’n talent voor veel anderen in het verkeer niet onopgemerkt. Vaak krijg ik de ergste scheldwoorden naar mijn hoofd geslingerd, omdat ze zo jaloers zijn op mijn rijskills. Oh well, ik ben in ieder geval heelhuids binnen de tijd op mijn bestemming aangekomen. Bitch, I’m flawless.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *